Zo ziet een dag van de Anwärter opleiding eruit

Als je eenmaal zover gekomen bent dat je mét al je spullen op de juiste bestemming bent aangekomen, kan de Anwärter beginnen. Maar hoe ziet een dag op deze opleiding eruit? Ik neem je mee op een van mijn eerste dagen.

Anwärter

07:30 De wekker gaat. Iets te vroeg naar mijn smaak. Ik rek mijn spieren uit die stijf zijn van het vele skiën gister en stap onder de douche. Na een stevig ontbijt (dat ga je nodig hebben!) trek ik mijn skischoenen aan en ski naar de plek waar we iedere ochtend afspreken met ons groepje. De dag kan beginnen!

Lees ook
Dit is wat je kunt verwachten van de Anwärter opleiding

09:30 Vandaag krijgen we les in pflugdrehen, oftewel de pizzapunt. Ik moet zeggen: dat lijkt een stuk makkelijker dan het is. Onze instructeur legt de juiste houding uit en doet de oefeningen voor waarmee we iemand het skiën in de pizzapunt kunnen aanleren. Na mijn eerste keer proberen, schudt mijn leraar zuchtend zijn hoofd en gebaart me nog maar een poging te wagen. Ik loop weer omhoog (ja, je moet heel veel lopen op ski’s bij deze opleiding) en sluit achteraan in mijn groepje. Het gaat nog heel wat dagen van de Anwärter duren voordat we dit onder de knie hebben, blijkt later.

Pizzapunt

12:00 Tijd voor lunch! Mijn maag knort flink rond het middaguur, omdat je je best wel inspant tijdens de oefeningen. Ik eet een heel bord kaiserschmarrn leeg en ga vervolgens nog even in een ligstoel in het zonnetje zitten. Ik bel naar huis om te vertellen hoe het gaat. Na een kleine klaagzang over spierpijn (reken maar dat je die gaat krijgen) gaat het gesprek vooral over hoé erg ik het naar mijn zin heb hier.

13:00 Verder met de skiles. Vanmiddag werken we eerst een tijdje aan onze eigen skistijl, ook een onderdeel van de eindtoetsen. Het blijkt dat ook ik, die toch al ruim twintig jaar op de ski’s staat, nog heel wat te leren heb. We oefenen korte slalombochtjes en het skiën op één ski gekruist over de ander, best een uitdaging, maar hier blijk ik wél goed in te zijn. We lachen als we een ander groepje voorbij skiën dat staat te kloten met de oefeningen die bij pflugdrehen horen. Gelukkig zijn we niet de enige die er niks van bakken.

In de schoolbanken

15:00 De ski’s gaan uit en ik kleed me om in comfortabele kleding. Ik eet snel wat om me vervolgens te haasten naar het theorielokaal. Want denk maar niet dat je klaar bent na een lange dag in de sneeuw. Met de enorme map vol theorie onder mijn arm ga ik naast mijn Nederlandse nieuwe vriendin zitten (het schept nogal een band als je allebei amper Duits spreekt) en proberen we op te letten. Het is moeilijk te volgen in het Duits, maar gelukkig gaat het beter dan de eerste dag. Als de instructeur alvast wat mogelijke examenvragen deelt, schrijf ik ijverig mee. 

19:00 Terug op mijn kamer neem ik de lesstof door voor morgen en probeer ik de juiste Duitse woorden erbij te leren, zodat ik ietsje minder voor lul sta als ik het niet begrijp. Samen met mijn kamergenootje ga ik avondeten en daarna besluiten we wat te gaan drinken in de bar van het hotel. Gelukkig is er tijdens deze opleiding ook genoeg tijd om te ontspannen, je mede-cursisten te leren kennen en héél wat bier achterover te gieten. Ze zeggen tenslotte niet voor niks: de piste op is het beste middel tegen een kater.

22:30 Uiteindelijk heb ik het niet laat gemaakt, want de opleiding is – zeker in de eerste dagen – vermoeiender dan je denkt. Ik neem een douche, stretch mijn pijnlijke kuiten nog een beetje en kruip dan in bed. Morgen weer een nieuwe dag. Een dag waarin ik hopelijk de pizzapunt wél onder de knie krijg.